Daags na het protest trekt het decor van de meest spraakmakende studentenopstand sinds de Maagdenhuisbezetting veel bekijks. Bouwvakkers zijn bezig met het opscheppen van de stapels stenen die protestanten uit de straat hebben getrokken.
Toeristen en studenten blijven, net als ik, even staan om foto’s te maken. Verschillende media interviewen docenten en demonstranten. “De UvA heeft extra lezingen en colleges over de oorlog geweigerd”, hoor ik sociologiedocent Sam Hamer tegen Nieuwsuur-verslaggever Jan Eikelboom zeggen.
De politie heeft gisteren barricademateriaal in de gracht gegooid, zag ik op video’s van de NOS. Een reiger staat nietsvermoedend op een grote drijvende houten plank waar een papier met de tekst “14000 childeren murdered in Gaza” op geplakt is.
Een klein stukje verderop, in de Oudemanhuispoort, steekt een boekverkoper een sigaret op terwijl hij de leuzen leest die protestanten op de houten deuren van zijn marktkraam hebben geklad: ‘Fuck UvA’, ‘stop zionism’ en ‘ACAB’ staat er onder meer geschreven.
Ik moet oppassen waar ik loop: ook de straatstenen in de donkere poort hebben eraan moeten geloven. De ingang aan de Kloveniersburgwal is nog zwaar gebarricadeerd met stapels stenen en verkeersborden. Ook de doorgang naar de binnenplaats en universiteitsbibliotheek in aanbouw is nog versperd met honderden bakstenen, meubilair en zelfs een kamerplant die niet aan de demonstranten is ontkomen.
Een andere plant heeft wel genade gekregen: “Kameraad plant zegt ‘fuck UvA’”, staat geschreven met een pijl in de richting van de ingegraven palmachtige.
“Ik moet het hier nu echt gaan afsluiten, het is gevaarlijk”, zegt een beveiliger gewapend met een rol afzettingslint. “Mag ik nog even snel een foto maken?”, klinkt het van verschillende poortbezoekers. “Vooruit.”
Als alle Instagramfoto’s genomen zijn, wordt iedereen toch echt verzocht de poort te verlaten. “Bij wie kan ik terecht om mijn boeken te bereiken?”, vraagt de verkoper radeloos. “Ik denk dat je de gemeente even moet bellen”, zegt de beveiliger terwijl ze hem aan de arm neemt over het hobbelige pad bezaaid met zand en straatstenen.
De zware donkergroene deur naar de poort wordt afgesloten en gaat alleen nog open om voor de zekerheid extra hekken neer te zetten.
Terug bij de gisteren nog bezette Academische Club duikt een jonge vrouw onder het lint door om haar fiets op te halen. Die heeft wonder boven wonder schadeloos de bezetting en ontruiming overleefd.
